Kayata arep nyekel bintang ing duwur langit saka bolongan cacing, kaya ngunu uga rasane
dadi wadon saka desa Rawa Batu ing uripe nuprih ceceran ilmu. Lintang Anas Bintari jenenge.
Lungguh ing bangku kelas 3 SMA. Tekade sing kuwat kanggo dadi sawong sarjana nggawene kudu
tandhang gawe atos kanggo ngebaki kebutuhan pamulangan. Lintang, wiwit saka keluarga kang
kecukupan. Bapakke, Subali Anas lulusan SMK kang nyambut gawe dadi buruh ing pabrik kertas.
Samengko ibune, Nurul Aminah lulusan SMP kang kadang nyambut gawe dumadi tukang cuci kanggo
nyukupi kebutuhan keluarga.
Dheweke uga nduweni sawong kakang sing nduweni keterbatasan mental, dadine ngudokake
keluarga dekne kabeh kanggo tuku obat lan saengga-engga menyang dokter sapisan kanggo meruhi
kondisi kakange. Lan hal kuwi ngakibatake nambah bubuh ekonomi sing kudu ditanggung keluarga.
Kahanan ekonomi sing ora dikarepake ing kulawarga kasebut minangka dorongan kanggo Lintang dadi
sarjana. Dheweke percaya yen dadi sarjana bisa dandani kaanan ekonomi kulawarga. Senajan kanggo
wong liya, iku ngrupakake hal mustahil kanggo wong sing katon kaya iki. Saben dina dheweke gelut
karo watu, debu, kerikil nganti udan sing mengguyur deres sing dadekne awake kumuh mung kanggo
budhal nggoleki elmu. Kurange akses transportasi, dheweke kudu sekolah kanthi mlaku. Ora ana
tembung sing kesel kanggo perjuangan ing kamus uripé.
Guru : “Lintang meneh, Lintang meneh, kepriye kowe bisa telat maneh dina iki?”
Lintang : "Ngapunten, Bu. Kulo telat amargi kula kedah mbiyantu Ibu kula."
Guru : "Ya, cepet-cepet munggah lan ngresiki ing jedhing dhisik, banjur menyang kelas.
Dina iki Ibu ngganteni Ibu Sandra ing kelas sing ora bisa rawuh ing dina iki. "
Lintang : “Inggih Bu, matur nuwun."
Iku tembung sing kerep nglewati Lintang saben esuk. Ing pungkasane, dheweke kerep
nyambut gawe amarga dheweke kudu ngurus kakange nalika ibune lagi nggarap sandhangan wong liya.
Guru-guru ing sekolah wis ngerti babagan kahanan kulawarga Lintang, dadine kabeh ngerti yen Lintang
kerep telat sekolah. Untung wae, Lintang minangka siswi sing bisa dibanggaake sekolah amarga
nduweni akeh prestasi.
Wonten ing wekdal samangke, Lintang dipunsarujuki dening Kepala Sekolah kangge ngrembag
babagan.
Kepala Sekolah : "Lintang, aku duwe tawaran kanggo kowe. Iki uga bisa mbantu kowe kuliah ing
universitas sing dikarepake. Dadi kaya iki, bakal ana kompetisi Biologi. Kowe minat? Kanggo masalah
biaya kowe ora perlu mikir babagan, sekolah siap nulung siswa kang nduweni prestasi kaya kowe."
Lintang : "Wahh... kula minat pak "
Kepala Sekolah : "Ya, kowe kudu sinau sing sregep mulai saiki. Amarga wektune mung seminggu."
Lintang : "Enggeh Pak, matur nuwun. "
Akhire dina kompetisi Biologi wis teka, kabeh peserta ketoke wis siap nampa hadiah beasiswa
kanggo kuliah iki. Nanging Lintang nyoba kanggo tetep tenang lan tetep ndedonga ing atine.
Kompetisi Biologi wis mari, pengumuman wis dipasang ing Madding. Kabeh peserta nggoleki
jenenge, ngarep-arep bisa neng puncak. Lintang ing jero atine pengen banget pisan ana ing urutan kuwi.
Ya, Lintang Anas Bintari, ana ing urutan dhuwur. Banjur, Lintang seneng lan ngaturake panuwun
marang Gusti Allah kanggo apa sing ditampa. Ing sajroning atine dheweke janji, dheweke bakal
nggunakake beasiswa kamenangane karo sabecik-becike. Rasane ora sabar kanggo ngenteni wektu iku
teka.
Kokok pitik nangekake sang fajar kala kuwi, esuk karo kabut sing amba, udhara sing adhem
lan aroma wit-witan sing bolak-balik karo gandane baton sing khas. Suasana esuk esuk ing Kutho Jogja,
kayata biasae Lintang wis tangi saka awal. Lan pungkasane dina iku, dheweke bisa mlebu Universitas
Impiane, Universitas Gadjah Mada. Jogja, panggonan sing adoh saka atusan kilometer omahe. Ana
akeh biaya sing kudu dilakoni nalika sinau sanajan beasiswa wis ditampa. Dhuwit kos, pangan, lan
kabutuhan dina-dina sing kudu ditindakake, lan mesthine adoh saka kulawarga. Kahanan kasebut
butuhake Lintang supaya kuliah uga tandhang gawe.
Dheweke kerja ing restoran, dadi resepsionis, nanging mung manggon ing 3 wulan amarga
jadwalipun rame banget lan ngganggu pelajaranipun. Banjur dheweke nemokake proyek anyar.
Lintang ditampa minangka penyiaran radio ing Krs FM, salah sawijine radio ing Kutha Jogja.
Minangka penyiar anyar, dheweke diselehake ing wayah wengi. Ing Krs FM Lintang ora sewates
penyiar. Dheweke lan kanca-kancane kudu melu acara off-air. Senajan karo gaji sing cukup, Lintang
isih seneng karo proyek iki amarga duwe pengalaman lan kanca anyar. Ing tengah kerja, dheweke kudu
nglakoni tugas, ngapalno, nganti maca ing transportasi umum, ngonsep karya lan aktivitas liyane sing
kadhangkala bebarengan. Kabeh sing ditindakake agawe dheweke bisa tetep manggon ing kuliah lan
entuk rezeki kanggo njaga kabutuhan urip.
Ing Jogja, dheweke duwe kanca apik sing tansah nulungi nalika dheweke butuh, Lena
jenenge. Lena mangerténi urip lan masalah sing diadepi dening Lintang. Ibune Lena uga kerep menehi
motivasi lan saran lan nganggep Lintang minangka anak dhewe. Akeh wong cedhak sing mangerti
kahanan uripe Lintang. Tekad sing kuwat lan dorongan kanca-kancane menyang dheweke iku bisa
nguatake dheweke kanggo terus ngejar impian dadi sarjana. Nggawe kulawarga seneng uga nggayuh
nasib keluargane. Dheweke ngucapke matur nuwun kanggo wong sing luar biasa ing uripe. Dheweke
bangga karo apa sing wis dilakoni kabeh wektu iki, ketekunan, perjuangan, pandonga lan keyakinan
sing ditindakake. Kanggo dheweke, ekonomi ora dadi alesan lan alangan kanggo entuk pangarep-arep
lan kepinginan.
Postingan
